zboża

 

szumi mi w głowie od wiatru

od myśli i mętliku

dziś rano byłam kimś innym

niż teraz, gdy oczy przymykam

ciężkie powieki od słońca

splątane rzęsy wiatrem

deszczu nikt nie zobaczy

głęboko schowany wśród łez

szumią zboża najzieleńsze

jakie kiedykolwiek widziałam

czy powinnam wiedzieć

czym pachnie łąka przede mną?

jest maj, to mi wystarczy

kilka chwil do pełni księżyca

zaciskając pięści

nie zatrzymam przy sobie czasu

Silentia

fot. Sil