Goście

 

Zaprosiłam Szczęście, lecz nie przyszło do mnie

choć czekałam z kawą i talerzem ciasteczek

może za cicho pytałam, kiedy mnie odwiedzi?

Lub nie wyglądałam, jakbym mówiła poważnie?

Zaprosiłam Nadzieje i przyszły wszystkie na raz

jednak nie zasiadły po prostu, do ciastek za stołem

przyniosły swoje słodycze, karmiąc mnie aż do mdłości

więc zamknęłam usta, by o nic ich już nie prosić

I jeszcze ten Ból Serca... tak, znamy się od wieków

smutne spojrzenia nasze, schowane za uśmiechami

Przychodzi do mnie zawsze, wpada nieproszony

I wychodząc zawsze zostawia mi coś na pamiątkę...

Silentia

fot. Sil