Gdybym miała wyobrazić sobie idealną lekturę szkolną dla klas 1-3 szkoły podstawowej, pomyślałabym o czymś interesujący, nie za długim, z wartką akcją, prostym i zrozumiałym językiem a do tego niosącym za sobą wyjątkowe, aktualne przesłanie edukacyjne. Kochani Czytelnicy, to jest definicja książki "Psie troski" Toma Justyniarskiego i choć miałam już na razie nie pisać o książkach dla dzieci, po prostu nie mogłam przejść obojętnie wobec tej niezwykłej historii.
Książka "Psie troski" a właściwie "Psie troski, czyli o wielkiej przyjaźni na cztery łapy i dwa serca" Toma Justyniarskiego została wydana już kilkakrotnie. W moje ręce wpadło wydanie IV poprawione w roku 2024. Wydawcą są Najpiękniejsze Książki Sp. z o.o.. Mój egzemplarz jest w twardej oprawie, z dedykacją autora i odpowiednimi dla tej pozycji, uroczymi ilustracjami Darii Janiak-Nowak. Książka była nagradzana, stała się również bestsellerem i nic dziwnego. To właśnie takie książki powinny czytać nasze dzieci, a wraz z nimi i my - dorośli.
"Psie troski" to opowieść o chłopcu - Adamie, który otrzymał od rodziców psa ze schroniska. Ogromnego bernardyna o imieniu Betty. Betty, gdy zostaje adoptowana jest nieśmiała i apatyczna, nie chce jeść ani wstawać. Kiedyś została mocno skrzywdzona przez poprzedniego właściciele, który nie tylko nie dbał o jej dobrostan, ale również głodził ją i bił. Przed nową rodziną Betty stoi wyzwanie, jak przekonać skrzywdzoną istotę do ludzi i niestety, nie idzie to zbyt dobrze. Rodzice Adama powoli zaczynają przyznawać się do porażki, rozważają zwrot Betty do schroniska, jednak Adam walczy o jej przyjaźń do ostatniej chwili. W końcu zwycięża a między nim i Betty rodzi się przyjaźń i miłość.
"Psie troski" Toma Justyniarskiego to wspaniała opowieść pełna nadziei, emocji, walki o tych, których kochamy. To nauka! To próba uświadomienia dzieciom, że zwierzęta nie są rzeczami, że potrafią czuć, kochać, ale również bać się i cierpieć. To lektura, która w moim odczuciu powinna być obowiązkowa dla każdego ucznia w Polsce i żałuję, że została napisana tak późno.
Ściskam i pozdrawiam
Sil
 |
| fot. Sil |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz